Kontziliazio erantzukidea sustatzeko eta kontziliazio-neurriak bultzatzeko konpromisoari dagokionez, Haur, Nerabe eta Familien Zuzendaritzak Euskal Autonomia Erkidegoko enpresetan kontziliazioari buruzko azterlan bat egiteko eskatu dio Deustuko Unibertsitateari. Azterlan horren bidez, Euskal Autonomia Erkidegoan hartzen diren neurri nagusiak eta langileen ikuspegitik duten eragina nabarmendu nahi dira. Gaur egun EAEko enpresetan eskuragarri dauden kontziliazio-neurriak identifikatzeaz gain, helburua kontziliazio-kultura aztertzea da eta pertsonen esperientzia eta gogobetetasun-maila ezagutzea.

Kontziliazioaren inguruko errealitate horiek ezagutzeko, sexu, adin eta jarduera-sektore desberdinetakoak diren hiru lurraldeetako 1.129 langileei egin zaizkie elkarrizketak.

Azterlanarekin batera, txosten xehatu bat egin da neurri horiek langileei eragiten dieten irudipena kontrastatzeko, bai eta bildutako datu horiek dinamikoki aztertzen dituen tresna interaktibo bat ere.

Azterlanaren txostenean eta tresnan ikus daitekeen moduan, desoreka orokor bat dago langileek behar dutela esaten duten neurrien eta enpresek erabilgarri jartzen dituzten neurrien artean. Era berean, enpresek eskaintzen dituzten neurriak eta langileek eskatzen dituztenak ez datoz bat.

Kontziliazioaren kulturaren inguruan egindako inkestatik lortutako emaitzak nabarmendu behar dira. Inkesta horretan, batezbesteko globalak (7tik 3,40) iradokitzen du kontziliazioa ez dagoela erabat normalizatuta edo txertatuta enpresa-kulturan. Gaur egun, oraindik ere kostu profesionala hautematen da kontziliazio-neurriak erabiltzeagatik, eta inplikazio profesional txikiagoarekin lotzen da. Bestalde, nabarmendu behar da inkestatutako pertsonek adierazten dutela ahal den neurrian beren enpresek kontziliazio-neurriak pertsona bakoitzaren beharretara egokitzen dituztela, eta gogobetetasun-inkestaren emaitzak 4,46ko batez bestekoa erakusten du 7tik.

Txostenean eta tresnan sakonduz, egiaztatu da desberdintasun nabarmenak daudela seme-alabak edo mendeko pertsonak zaintzera bideratutako denboran, presentzia fisikoaren eskakizunen igoeraren arabera. Hau da, malgutasun espazialak, etxetik edo eskema hibridoetan lan egiteko aukerak familiaren zaintzan denbora gehiago ematea errazten du.

Era berean, txostenak bereizi nahi du zergatik dauden eskuragarri kontziliazio-neurriak, askotan ez baitira erabiltzen, eta agerian jartzen ditu neurri horiek baliatzea zailtzen duten oztopoak (errepresalien eta geldialdi profesionalaren beldurra, inpaktu ekonomikoa, komunikazio-falta...). Era berean, enpresek kontziliaziorako dituzten erronkak nabarmentzen dira; besteak beste, neurriek eskuragarri egon behar dute, baina irisgarriak ere izan behar dira, ezagunak eta estigmarik gabekoak. Langile askok ez dituzte eskura dituzten neurriak erabiltzen; ezjakintasunagatik, behar pertsonalera ez egokitzeagatik edo errepresalien beldurragatik. Beharrezkoa da kontziliazio-politika plantillaren benetako lehentasunekin lerrokatzea, erakunde eraginkorrago baterantz aurrera egiteko.

Ildo horretan, txostenaren ondorioek zenbait gomendio nabarmentzen dituzte kontziliazio-neurriei dagokienez, besteak beste, lanaldi partzialeko lana bezalako neurriak kontuan hartzea, eskuragarri dauden baina balorazio txikia duten neurrien benetako erabilgarritasuna berrikustea edo barne-komunikazioa hobetzea. Era berean, enpresetan kontziliazio-kultura hobetzeko zenbait gomendio jasotzen ditu, pixkanaka bizitzaren eta lanaren arteko oreka gero eta gehiago onartzeko, kontziliazioa talentua erakartzeko eta atxikitzeko tresna gisa baloratuz.