"Bi gauza edo gehiago bateragarri egitea" da.

Norberaren bizitzari, lanekoari eta familiakoari "kontziliatu" terminoa gehitzen diogunean, pertsonen bizitza osatzen duten esparruak modu egokian eta aldi berean garatzea ahalbidetzeaz ari gara:

• Norberaren bizitza, atsedenaldiak, nork bere burua zaintzeak, aisialdiak eta denbora libreak eta gizartearen parte-hartzeak osatzen dute.
• Familia-eremua, harreman afektiboek, zaintzak eta hezkuntzak osatzen dute.
• Lan-esparrua, hau da, baliabideak hornitzea eta lanbide-garapena.

Bizi garen gizarte-errealitateak inplikazio eta esfortzu handia eskatzen du horietako bakoitzean sortzen diren beharrei erantzun ahal izateko. Horregatik, ezinbestekoa da kontziliazioari erantzunkidetasunetik heltzea.

Erantzunkidetasun hori horrela eman behar da:

Lan-eremuan: enpresaren eta langileen beharrak, produkzio-beharrak (enpresaren kasuan), premia pertsonalak eta familiakoak (langileen kasuan) konpontzeko borondatetik eta konpromisotik abiatuta.

Familia-eremuan: familiako kide guztien artean (gurasoak, seme-alabak eta familia-unitateko kide izan daitezkeen beste pertsona batzuk), etxeko eta zaintza lanak kide guztien erantzukizuna dela ulertzea, eta berdintasunean oinarritutako harremanak defendatzea, pertsona guztien garapen pertsonala eta profesionala ahalbidetuz.

Gizartean: kontziliazioaren erantzukizuna ez da norbanakoena, baizik eta gizarte osoarena. Beraz, eraldaketa hori lortzeko, hezkuntza, kultura eta gizarte-egiturak aldatzea beharrezkoa da, bereziki gizarte-erakundeei, enpresei eta administrazioei dagozkienak.