konkretu

izond. Zentzuen bidez atzemana edo irudikatua izan daitekeena, zehatza, mugatua, jakina.

• konkortasun
• konkortu 2, konkor, konkortzen
• konkortu 1, konkor(tu), konkortzen
• konkortze
• Konkoure
• konkretu
• konkurrentzia
• konkurritu, konkurri, konkurritzen
• konkurritze
• konnotazio
• kono