konkor 1

iz. Sorbaldako irtenune nabaria, bizkarrezurraren desitxuratzearen ondoriozkoa. ◊ Koskorra, hezur batean ukaldi baten ondorioz egiten den handitua. || izond. Bizkarrean konkorra duena.

• konkistatze
• konklabe
• konklusio
• konkoide
• konkor 2
• konkor 1
• konkordantzia
• konkordatu
• konkordun
• konkortasun
• konkortu 2, konkor, konkortzen