kemengabe

izond. Kemenik ez duena. ik. indargabe.

• Kemal, Mustafa
• Kemal, Yasar
• kemen
• kemendu, kemen(du), kementzen
• kemendun
• kemengabe
• kemengabetu, kemengabe, kemengabetzen
• kemengabetze
• kementasun
• kementsu
• kementze