Jarduerak Katalogoaren arabera sailkatu behar dira, A, B edo C taldeetan:

• A eta B taldeak: aldez aurreko administrazio-baimena behar dute.
• C taldea: jakinarazpen bat egin behar diote ingurumen-organoari.

Sailkapena hainbat faktoreren araberakoa da: jarduera mota, erabilitako teknologia, kokapena eta isurien bolumena.

Jarduera batzuk taldez alda daitezke potentziak edo kontsumoak gehituz gero (adibidez, disolbatzaileak).

Beste batzuek [(2), (5)] oharrak dituzte, autoritateari sailkapena igotzeko aukera ematen diotenak, baldin eta arrisku gehigarriak badaude (hiriguneetatik gertu, gune babestuak edo emisio arriskutsuak). Ikusi BALDINTZATZAILEAK (PDF, 97 KB)

Talderik gabeko jarduerak ("–") Katalagoan

• Katalogoan epigrafe asko daude (garraioa, sektore ez industrialak, jarduera txikiak), "–" izenekoak.
• Jarduera horiek ez daude 34/2007 Legetik salbuetsita: Talderik esleituta ez badute ere, atmosfera kutsa dezaketen jarduerak dira oraindik ere. Beraz, legearen xedapen orokorrak bete behar dituzte.

IPPC jarduerak

• IPPC jarduera asko ere AKDJ dira, airera isurketak eragiten dituztelako (adibidez, plantakimikoak, errekuntza handiak).
• Kasu horietan, IBBak AKDJ betekizunak barne hartzen ditu, izapideak bikoiztea saihestuz.
• Instalazio bat 10/2021 Legearen (IPPC) I. eranskinean badago, IBBa izapidetu behar du, AKDJ betebeharrak biltzen dituena.

Ingurumen-baimen bakarra (AAU)

A eta B taldeetako AKDJ jarduerak administrazio-prozedura bakar batean integratu behar dira, beharrezko ingurumen-baimen guztiak barne hartuta (hondakinak, isurketak, emisioak, etab.).

Errekuntza-instalazioak

• A taldea: ≥ 50 MW Errekuntza-instalazio handiak dira, eta ingurumen-baimen integratua behar dute.
• B taldea: 5 MW eta 50 MW artean. Errekuntza-instalazio ertainak
• C taldea: 1 MW 5 MWra. Errekuntza-instalazio ertainak

Emisio-foku bat atmosferara kutsatzaileak askatzen dituen edozein puntu, instalazio edo ekipo da. Izan daitezke:

• Foku kanalizatuak: hodi edo tximinietatik ateratzen diren emisioak.
• Foku lausoak: emisio ez-kanalizatuak (adibidez, lurrunketa gainazal irekietan).

Identifikatzeko metodologia, urratsez urrats

1. urratsa: Produkzio-prozesuaren azterketa

Helburua: Jarduera bere etapetan banakatzea, punturik identifikatu gabe ez uzteko.

• Banakako eragiketa guztiak zerrendatzea (lehengaiak jasotzea, biltegiratzea, 1. prozesua, 2. prozesua, ontziratzea, etab.).
• Errekuntza-iturri guztiak identifikatzea (galdarak, labeak, sorgailuak, berogailuak).
• Konposatu organiko lurrunkorrak (KOL) igortzen dituzten eragiketa guztiak identifikatzea (pinturak, disolbatzaileak, garbiketa, itsasgarriak aplikatzea).
• Hautsa edo partikulak sortzen dituzten eragiketa guztiak identifikatzea (birrintzea, ehotzea, bahetzea, garraio pneumatikoa, zamalanak).
• Produktu lurrunkorren biltegiratzea identifikatzea (erregai-tangak, disolbatzaileak, produktu kimikoak).

2. urratsa: Ibilbidea eta ikuskapena "in situ"

Helburua: Analisi teorikoa instalazioaren errealitatearekin alderatzea.

• Instalazioaren plano bat egitea.
• Solairu osoa zeharkatu eta ikusten diren tximinia eta hodi guztiak markatu planoan.
• Emisio barreiatuko eremuak identifikatzea eta markatzea (labe-ateak, nahasketa-eremu irekiak, aire zabaleko biltegiratze-eremuak).
• Emisioak sor ditzaketen ekipo eta makina guztiak aurkitzea.
• Operazioko eta mantentze-lanetako langileekin hitz egin; haiek ezagutzen dituzte ohiko "usainak", "keak" edo "hautsa".

3. urratsa: Identifikatutako foku bakoitzaren ezaugarriak

Aurkitutako foku bakoitzerako, informazio hau bildu behar da taula edo inbentario batean:

Gune bakoitzari buruzko informazio zehatza:

• Fokuaren kodea (adibidez: F001 foku kanalizatuetarako, D001 foku lausoetarako).
• Deskribapena (galdara-tximinia, zerrautsa biltegiratzeko eremua, etab.).
• Emisio mota: jarraitua, etena, ustekabekoa.
• Hodiaren parametroak (kanalizatua bada): diametroa, altuera, emaria, tenperatura, gasen abiadura.
• Isuritako kutsatzaileak: partikulak, SODE, NOx, KOL, CO, metal astunak, etab.
• Lotutako arazketa-sistema (mota, eraginkortasuna, egoera).

4. urratsa: Sailkapena eta lehentasunak

Helburua: Kontrolerako zein foku diren garrantzitsuenak zehaztea.

• Garrantziaren arabera sailkatzea, emariaren, kutsatzailearen toxikotasunaren eta inpaktu-potentzialaren arabera.
• Araudiaren arabera kontrolatu behar diren fokuak lehenestea (garrantzitsuenak).
• Legeriak aldian-aldian edo etengabe neurtzea eskatzen duen fokuak identifikatzea.

Laguntzeko tresnak eta teknikak

• Prozesu-diagramak: Fluxu-diagramak oso erabilgarriak dira foku kanalizatuak identifikatzeko.
• Produktu kimikoen segurtasun-fitxak (SDS fitxak): erabilitako konposatuen lurrunkortasuna eta arriskugarritasuna adierazten dute, isuriak aurreikusten lagunduz.
• Materia-balantzeak: Masa-balantzea egitea (zer sartzen den eta zer ateratzen den) lagungarria izan daiteke neurtu gabeko isurketak kuantifikatzeko, bereziki foku lausoetan.
• Termografia eta bistaratzea: Infragorrien edo keak bistaratzeko kamerak ikusezinak diren emisioak edo ihesak detektatzen lagun dezakete.

Atmosfera kutsa dezaketen jarduerak egiten dituzten instalazioetarako isurketen muga-balioak (IMB) estatuko eta autonomia-erkidegoko araudian finkatzen dira, eta ingurumen-baimen bakoitzean zehazten dira. Ez-betetzearen ondorioz, horren berri eman eta ekintza-plan bat aurkeztu behar da, neurri zuzentzaileekin.

AKDJ instalazioetako emisioak kontrolatzea eta zaintzea funtsezko betebeharra da araudia betetzen dela eta airearen kalitatea babesten dela bermatzeko. Urrats hauek egin behar dira:

1. Aldizkako autokontrolak

• Instalazioak emisioak neurtu behar ditu identifikatutako fokuetan, baimenean edo aplikatzekoa den araudian adierazitako maiztasunaren arabera.
• Neurketak homologatutako ekipoekin eta arau teknikoei jarraituz egin behar dira (adibidez, partikuletarako UNE EN 13284-1).

2. Neurtzeko sistema jarraikiak

• Emisio esanguratsuak dituzten jardueretan (A eta B taldeak), analizagailu jarraituak instalatu behar dira CO, NOx, SO₂ eta antzeko parametroetarako.
• Sistema horiek kalibratuta eta trazabilitatea ahalbidetzen duten erregistroetara konektatuta egon behar dute.

3. Txostenak eta erregistroak

• Neurketen emaitzak gordetzea eta ingurumen-organoari bidaltzea, hala eskatzen denean.
• Txostenek honako hauek jaso behar dituzte:
  • Neurtutako balioak.
  • Eragiketa-baldintzak.
  • Isurtzeko muga-balioekin (IMB) alderatzea.

4. Gorabeherak jakinaraztea

• IMBa gainditzen dela detektatuz gero, zer egin behar du instalazioak?
  • Eskumena duen organoari berehala jakinaraztea.
  • Neurri zuzentzaileak aplikatzea.
  • Intzidentzia eta hartutako ekintzak dokumentatzea.

5. Kanpo-auditoriak

• Instalazio batzuetan kanpoko kontrolak egin behar dituzte erakunde egiaztatuek, autokontrolen fidagarritasuna egiaztatzeko.

• Funtsezko edozein aldaketa aldez aurretik jakinarazi eta, hala badagokio, baimendu behar da.
• Jarduera etetea ere jakinarazi egin behar da, eta baliteke eraisteko edo ingurumena lehengoratzeko neurriak behar izatea.