orokor

izond. Kasu edo banako multzo bati (ez kasu edo banako bati) dagokiona; sail bateko kasu edo banako gehienei dagokiena.

• orojakile
• orojakin
• orojale
• Orokieta-Erbiti
• Oroko Harriak
• orokor
• orokorki
• orokortasun
• orokortu, orokor(tu), orokortzen
• orokortze
• Oromiño