labain

izond. Erraz labaintzen dena; irristakorra. || Irud. Huts egiteko bide ematen duena.

• laba belar
• labadismo
• Labaien Sansinenea, Ramon
• Labaien Toledo, Antonio Maria
• Labaien
• labain
• labainarazi, labainaraz, labainarazten
• labainarri
• labaindu, labain(du), labaintzen
• labaingarri
• labaingarritu, labaingarri, labaingarritzen