kanpotar

izlag. eta iz. Kanpokoa dena, kanpotik etorria, arrotza.

• kanporaketa
• kanporakoi
• kanporatu, kanpora(tu), kanporatzen
• kanporatze
• kanposantu
• kanpotar
• kanpotartu, kanpotar, kanpotartzen
• kanpotartze
• Kanpur
• Kanbodia
• kansa