kabitu, kabi, kabitzen

da-du ad. Heg. Zerbait edo norbait, bere tamainagatik, toki batean sar ahal izan. Hemen ez naiz kabitzen: hemen ez naiz sartzen. Kutxa honek asko kabitzen du: kutxa honek asko hartzen du.

• kabila
• Kabilia
• kabina
• kabinete
• Kabir
• kabitu, kabi, kabitzen
• kabitze
• kable
• kablegrama
• kabo
• kabotaia