eratorpen

iz. Gram. Eratortzea.  v  Hizkl. Oinarrizko hitzari esanahia aldatzen dion atzizki bat edo gehiago erantsita, hitz berriak (eratorriak) sortzea.

• erasti
• erasun
• eratasun
• Erato
• eratorbide
• eratorpen
• eratorri, erator, eratortzen
• eratortze
• Eratostene
• eratsu
• Eratsun