burugabe

izond. Bururik, bereziki zentzurik, ez duena.

• burubero
• burubide
• burubildu, burubil, burubiltzen
• burubiltze
• burudun
• burugabe
• burugabekeria
• burugabeki
• burugabetasun
• burugabetu, burugabe(tu), burugabetzen
• burugin