bortusai

iz. Bot. Belar landarea, hosto oso zatikatuak eta lore horiak dituena, eta usain gozogabea zabaltzen duena (Ruta graveolens). ik. boskoitz, erruda. Europako hegoaldean eta mendebalean bizi da, eta Afrikako iparraldean.

• bortiztasun
• bortizte
• bortiztu, bortitz/bortiztu, bortizten
• Bortoluzzi, Paolo
• bortu
• bortusai
• bortxa
• bortxakeria
• bortxaketa
• bortxarazi, bortxaraz, bortxarazten
• bortxarazte