bikoiztu, bikoitz/bikoiztu, bikoizten

da-du ad. Bi aldiz handiago bihurtu edo egin. || Bikoitz bihurtu.

• bikoiti
• bikoitz
• bikoizketa
• bikoiztasun
• bikoizte
• bikoiztu, bikoitz/bikoiztu, bikoizten
• Bikondoa Elizegi, Mikel
• bikote
• bikromato
• bikromia
• biktima