Garbiñe Ortega zinema-kuradorearen lana ezagutuko dugu, eta Gasteizko ikus-entzunezko programazioa aztertuko dugu harekin.

Garbiñe Ortega zinema kuradorea eta ekoizlea da. Ikus-entzunezko Komunikazioan lizentziaduna da EHUn, eta zinema esperimentalean eta ez-fikzioan espezializatuta dago. Bere praktika komisariotzan, hezkuntzan, publikoak eraikitzean eta esperientzia kolektibo zinematografikoa zabaltzen duten esparru espezifikoak sortzean oinarritzen da.

Azken urteetan Kalifornian eta Mexikon bizi izan da, eta bere kuratorio-lana Ameriketako Estatu Batuetako eta Europako hainbat jaialditan erakutsi du nazioartean. Duela egun batzuk amaitu zuen Punto de Vista Zinema Dokumentalaren Nazioarteko Jaialdian, azken lau urteetan zuzendari artistikoa izan eta gero.

Urteak daramatzazu zinema-kuradoretzan, pertsona askorentzat ezezaguna den lanbide batean. Zein da kuradore baten lana?

Zinemaren kuradoretza nahiko lanbide ezezaguna da munduaren alde honetan, nahiz eta museoetan 40ko hamarkadatik dagoen profil bat izan. Arte komisarioaren antzeko ofizioa da, eta ez ditu artelanak bakarrik aukeratzen, baizik eta hautaketa horren bidez diskurtsoa sortzen du. Zineman, editorearenarekin aldera dezakegu; ikuslearentzako diskurtso bat edo mezu edo ibilbide batzuk sortzeko harremanetan jartzen dituzun material batzuekin lan egiten duzu.

Nola prestatu zinen horretarako?

Ikus-entzunezko Komunikazioa ikasi nuen Leioan. Ia modu intuitiboan hurbildu nintzen lanbidera, egiten ari nintzena komisario filmikoa zela jakin gabe. Zinema modernoaren historiari buruzko ikastaro bat ematen ari nintzela, parte-hartzaile batek, Artiumeko langilea zenak, museoan aldizka kolaboratzera gonbidatu ninduen. Laborategi zoragarria izan zen, eta interesatzen zitzaizkidan gaiak praktikan jarri ahal izan nituen, modu guztiz intuitiboan, hala nola, hezkuntza, zabalkundea eta ezagutzen transmisioa. Zinema-jaialdietan probatzen eta lan egiten aritu ondoren, beste zerbait zegoela susmatzen nuen, eta AEBra joan nintzen, San Frantziskoko Pacific Film Archivera. Han egonaldi profesional bat egin nuen, eta nik susmatzen nuen sakontasun horretatik ikasi nuen, baita lanbide honetan kontuan hartu behar dituzun teknika eta gai horietatik ere.

Zure kuratoretza-lana nazioartean erakutsi da Anthology Film Archives (NYC), San Francisco Cinematheque, La Casa Encendida, Tabakalera edo Moreliako Nazioarteko Zinema Jaialdian. Nola lortu duzu nazioartean lekua egitea sektore honetan?

Bideak aztertzen, ez dago formularik. Beti jarraitu izan diot nire intuizioari eta gehiago jakiteko gogoari. Asko interesatzen zait ikertzea eta lan berriak aurkitzea, eta, beraz, AEBetatik hasi nintzen proiektuak aurkezten Europarentzat eta Europatik AEBentzat. Pixkanaka-pixkanaka, aukerak zabaltzen eta eremu berriei buruzko ikerketak egiten joan nintzen. AEBko abangoardia ekartzen zuen Madrilgo La Casa Encendida edo Bartzelonako CCCB bezalako toki ezberdinetara, Espainian inoiz erakutsi ez ziren lanak.

Leer información completa en el sitio web de la fuente