Genero Berdintasunerako Europako Institutuak artikulu bat argitaratu du COVID-19k Europako emakumeengan duen eragina aztertzeko. Bertan adierazten dutenez, Europan, koronabirusaren efektuen ondorioz bizimodu berrietara egokitzen ari gara, berrogeialdiak zer esan nahi duen ikasiz, etxean lan egitea, haur eta gaztetxoentzako eskola etxean, lan bat galtzea edo pertsonak maiteak galtzea ere. Pertsona bakoitzaren egoera ezberdina da, baina ziurra dena da emakumeek eta gizonek errealitate ezberdinak biziko dituztela.
Genero Berdintasunerako Europako Institutuak planteatu du koronabirus-pandemia horren lehen lerroan osasun-langileak daudela eguneko 24 orduetan lanean, eta arriskuan jartzen direla beren pazienteak zaintzeko. Hala eta guztiz ere, bere lanbidea EBko gutxietsi eta okerren ordainduenetako bat da, kontuan hartu behar da EBn osasun-langile gehienak emakumeak direla.
Garraio publikoaren erabilerari dagokionez, EIGE Institutuaren Genero Berdintasunaren Indizearen arabera, emakumeak askoz gehiago daude garraio publikoaren mende gizonak baino, eta arrisku handiagoa dago lanera edo kontsulta mediko batera joatean edo erosketak egitean kutsatzeko. Finantza-kontuengatik autoa izateko aukera gutxien duten guraso bakarreko familiek% 18an adierazten dute garraio publikoa dela beren garraiobide bakarra. Garraio publikoa murriztu edo are itxi egin den herrialdeetan, bizimodua zaildu egiten da lekuz aldatu beharra dutenentzat eta zerbitzu horien menpe daudenentzat.
Negozio asko erabat edo zati batean ixteak eragin larria izan dezake emakumeak nagusi diren lanbide askotan, kasu askotan, EIGE Institutuak EBn egindako ikerketaren arabera, lan prekarioak baitituzte. Litekeena da pertsona horiek zailtasunak izatea beren oinarrizko beharrei aurre egiteko.
Zaintza-ardurei dagokienez, neurri handi batean emakumeei egokitu ohi zaizkienak, gaur egungo egoeran eskolak eta lantokiak ixtearekin, litekeena da ordaindu gabeko haien lan-karga are gehiago handitzea. Gainera, familia-etxeen ia laurden bat ahaideen edo lagunen zaintza informalaren mende dagoen EBn, konfinamendua arau bihurtzen den heinean, zailagoa izango da familiarentzat, lagunentzat eta auzotarrentzat zaintza horiek ematea edo jasotzea. Desgaitasunen bat duten pertsonen kasuan, 61 milioi emakume eta 47 milioi gizon EB osoan, beste pertsona batzuen laguntzaren mende daudenak janzteko, dutxatzeko edo jateko oinarrizko kontuetarako, ezinezkoa da urruntze fisikoa betetzea. Gainera, EB osoan, desgaitasuna duten pertsonekin edo adinekoekin lan egiten duten zaintzaile profesionalen% 83 emakumeak dira.
Konfinamendu egoera horretan, genero indarkeria jasaten duten emakumeak etxean egoten dira denbora luzeagoan beren erasotzailearekiko esposizio handiagoan, laguntza lerroak erabiltzeko aukerarik gabe, erasotzailea beti gertu izaten baitute. Kasu horietan, bizilagunek edo senideek zeregin garrantzitsua izan dezakete poliziarekin harremanetan jartzean, indarkeria gertatzen ari dela susmatzen badute, bereziki biktimak laguntzarik eskatu ezin duenean.
Krisi-egoera honetan, gizonak dira, beste behin ere, albisteen titularrak plazaratzen ari direnak, herritar guztien bizitzari eragiten dioten erabaki garrantzitsuak hartzen ari direnak. Erabakitzeko boterean dagoen desoreka horrek esan nahi du emakumeei zuzenean eragiten dieten erabakiak hartzetik kanpo geratzen direla. Beharrezkoa litzateke hartzen diren neurri politikoek pandemiak iraun bitartean emakumeek eta gizonek aurre egin behar dieten esperientzia eta errealitate desberdinak kontuan hartzea, pertsona guztiek gehien behar duten laguntza jasoko dutela bermatzeko. Sexuaren arabera banakatutako datuen premia handia dago, emakumeak eta gizonak birusak nola eragiten dien erabat ulertzeko. Ez bakarrik infekzio- edo heriotza-tasei dagokienez, baita ondorio ekonomikoei, arreta-lanaren banaketari eta genero-indarkeriaren irismenari dagokienez ere.
