eragabe

izond. Era, itxura edo neurririk ez duena, itxuragabea. ◊ adlag. Era gabe.

• eradoskitze
• eraen
• eraendu, eraen, eraentzen
• eraentzaile
• eraentze
• eragabe
• eragabekeria
• eragabeki
• eragabetasun
• eragabetu, eragabe, eragabetzen
• eragabetze