Soloviev, Vladimir
Errusiar filosofo eta olerkaria (Mosku, 1853 - Mosku, 1900). Moskuko unibertsitatean eta Londresen egin zituen ikasketak, eta Moskura itzuli zenean hango unibertsitateko irakasle izendatu zuten. Jakintsua eta hizlari bikaina izan zen; haren filosofiak eragin handia izan zuen bere garaian. Schelling-en eta Leontiev-en jarraitzaile zen. Europako arrazionalisten kontra eta Ekialdeko eta Mendebaleko elizak Aita Santuaren agintaritzapean batzearen alde egon zen; Solonieven iritzian, giza aniztasuna iturri bakun batetik sortua zen eta, beraz, gizonek iturri horretara itzuli eta hartan bateratu beharra zeukaten. Olerkiez gainera, saiakerak ere idatzi zituen; Errusiako errealismo mistikoaren eta sinbolismoaren aitzindaria izan zen. Lan nagusiak: Mendebaleko filosofiaren krisia (1874), Teokraziaren historia eta etorkizuna (1887), Filosofia teorikoa (1897-1899).
