konorte

iz. Zentzuez baliatzeko gaitasuna, ezagutza, kordea. || Konortea galdu. Konortea galduta erori zen.

• konkurritze
• konnotazio
• kono
• Konoe, Fumimaro
• konorazeo
• konorte
• konortegabetu, konortegabe, konortegabetzen
• konortegabetze
• konorteratu, konortera(tu), konorteratzen
• konorteratze
• konoskopio