Eskilo
(Gr. Aiskhulos). Greziako poeta eta antzerki idazlea (Eleusis, K.a. 525 - Gela, Sizilia, K.a. 496). Salamina eta Maratongo guduetan hartu zuen parte. Oso gazte zela hasi zen antzerki idazten eta behin baino gehiagotan irabazi zituen sariak lehiaketetan. Bere izena Mediterraneo guztira zabaldu zen. Sirakusako Hieronen gortean onartua izan zen, Sizilian bigarrenez izan zenean. Berak idatzi zituen larogeita hamar antzerkietatik, zazpi bakarrik heldu dira gaur egunera: Erregutzaileak (Iketides, 490), Persiarrak (Persai, 472), Zazpiak Tebaren kontra (Hepta epi Thebas, 464), Prometeo kateatua (Prometeus desmotes), eta Orestesen trilogia (Oresteia, 458). Orestiadan Agmanenonen itzulera eta Klitemnestrak eta Egistok nola hil zuten deskribatzen du (Agamemnon), hiltzaileen zigorra (Koreoforoak), eta Orestesen auzia (Eumenideak). Bera hartu ohi da Greziako tragediaren sortzailetzat, Eskilok dramari lege zehatzak ezarri baitzizkion, koruaren lirismotik aldenduz eta elkarrizketa eta ekintza sartuz. Maskara, jantzia eta azaltzeko modua berritu zituen. Antzinako Greziako elezaharrak hartu zituen eta herriaren erruduntasuna eta arbitrarioaren indarra gaitzetsi zituen. Filosofoa eta moralista zen; zuzenbidearen lehentasuna azpimarratu zuen mendekuaren gogo itsuaren kontra, justizia legearen kontra, izpiritua indarraren kontra. Poeta lirikoa izaki, bere hitzaren indarrari esker, tragedia bere gailurrera eraman zuen.
