gabetu, gabe, gabetzen
da-du ad. Norbait edo zerbait gauzaren bat gabe utzi, zerbaiten jabetasuna kendu. (Objektua -z deklinabide atzizkiaz). Bere ondasun eta aberastasun guztiez gabetu zuten. || Zenbait izen, inolako mugatzailerik ez badaramate, delako deklinabide atzizkia gabe erabil daitezke: arduragabetu, bihozgabetu, langabetu, etab. Lehenik, bakailoa ongi gatz-gabetu behar da. || Adjektibo gisa. Ezeukien eta gabetuen artean.
