difenil
iz. Kim. Bi erradikal fenilo dituen molekula organikoa. v Difenil eterra. Eter difenilikoa. Oxigenoari lotuta bi fenilo erro dituen eterra. Kolore zuriko solidoa. Uretan disolbagaitza eta alkoholetan eta eterrean, aldiz, erraz urtzen dena. Gai organikoen sintesian erabiltzen da; lurringintzan eta xaboigintzan ere bai. v Difenilamina. iz. Kim. Molekulan bi fenilo multzo dituen bigarren mailako amina [(C6H5)2_NH]. Pisu espezifikoa, 1,159 g/cm3; 53° C-an urtzen da eta 310° C-an irakiten du. Anilinaren eta klorobentzenoaren erreakzioz lortzen da. Koloremaileen sintesian erabiltzen da. v Difeniloa. Goritzeraino berotutako hodietatik bentzol lurruna pasatuz lortzen den hidrokarburoa. Gai honen molekula, hamabi karbono atomoz eta hamar hidrogeno atomoz osatuta dagoena, fenilo erroaren molekularen bikoitza da. v Difenilurea. Bi talde aminoetako bakoitzean hidrogeno baten ordez fenilo erroa duen urearen eratorria (C6H5–NH–CO–NH–C6H5). Solidoa da. Uretan disolbagaitza; eterrean eta alkoholetan erraz urtzen da. Pisu espezifikoa 1,239 g/cm3 du; 253° C-an urtzen da eta 260° C-an irakiten du. Anilinaren eta fenilo isozianatoaren erreakzioz lortzen da. Gai organikoen sintesirako erabiltzen da.
