konortegabetu, konortegabe, konortegabetzen

da-du ad. Konortea galdu edo kendu.

• konnotazio
• kono
• Konoe, Fumimaro
• konorazeo
• konorte
• konortegabetu, konortegabe, konortegabetzen
• konortegabetze
• konorteratu, konortera(tu), konorteratzen
• konorteratze
• konoskopio
• konpai