konnotazio

iz. Hitz baten esanahiari hiztunak egoeraren edo testuinguruaren arabera eransten dion esanahia.

• Konkoure
• konkretu
• konkurrentzia
• konkurritu, konkurri, konkurritzen
• konkurritze
• konnotazio
• kono
• Konoe, Fumimaro
• konorazeo
• konorte
• konortegabetu, konortegabe, konortegabetzen