trokatu, troka(tu), trokatzen

da-du ad. Bizk. (Oinak eta) bihurritu.

• troinu
• Trois-Villes
• troka
• trokanter
• trokarte
• trokatu, troka(tu), trokatzen
• trokatze
• trokel
• trokelatu, trokela, trokelatzen
• trokelatze
• trokilido