konbexu

izond. Sin. ganbil. Gainalde edo lerro kurbatuetan, konkorra begiratzailearen aldera duena; ahur-aren kontrakoa da.

• konbergente
• konbergentzia
• konbertitu, konberti, konbertitzen
• konbertitze
• konbertsio
• konbexu
• konbidatu, konbida, konbidatzen
• konbinatoria
• konbinatorio
• konbinatu, konbina, konbinatzen
• konbinazio