digno, -a

1 adj. merezitako; -garri; -t(z)ekoa, -t(z)ekorik

tuvo una digna recompensa: merezitako saria eduki zuen

no es digno de mención: ez da aipatzekoa, ez du aipatzea merezi

ser digno de crédito: sinesgarri, fidagarri izan

2 adj. duin

tuvo una muerte digna: heriotza duina izan zuen

3 adj. egoki; itxuroso, duineko

vivir en unas condiciones dignas: kondizio egokietan bizi izan

esas palabras no son dignas de una buena madre: berba horiek ez dira ama on baten duinekoak