jabetu, jabe(tu), jabetzen

da ad. Zerbaiten jabe egin edo bihurtu, norbaitek zerbait beretzat hartu. || Norbaitek bere aurrean gertatzen dena, esaten zaiona, irakurtzen duena… ongi ulertu, esanahia beretu. ◊ Konturatu.

• jabekuntza
• jabeldu, jabel, jabeltzen
• jabeltze
• Jabès, Edmond
• jabetasun
• jabetu, jabe(tu), jabetzen
• jabetza
• jabetze
• Jabir ibn-Hayyan, Abu Musa
• jabiru
• Jaca