Kultura Sustatu

Gure Artea '08

Iñaki Imaz

Donostia / San Sebastián 1965

Prozesuari ekin ahal izateko, aitzakia bat eduki behar da, norberak baldintza batzuk jarri behar dizkio bere buruari. Baldintza horien ondorioz, egitura sortuko da. Esate baterako, motibo baten errepikapena, modu lauso batean aurpegi bat gogora ekartzen digun forma sintetiko bat. Azken emaitza markoan sartutako erretratu batzuk dira; oso duinak ez diren erretratu batzuk. Bi erretratuk irudi berbera erakusten dute. Beste irudi batek ez du irudi bera azaltzen, baina jasotzen duena antzekoa da. Laugarren irudia hiru laurdenekoa da, eta multzoaren norabidea eta serialitatea pixka bat hondatzen ditu. Haren izena Cobarde (koldarra) da.

Erretratu guztiek galdera egiten diete hala pintatzen duen subjektuari nola koadroari begira dagoen pertsonari. Ellos (Haiek) serieak zerikusia dauka aurreko beste lan batzuekin, barnekotasun (norberarena, nia) eta kanpokotasun (bestea) ideiak aztertzen dituelako. Artistaren lanean, euskarria ez da ezustean aukeratu. Pintura- jardutearen inguruan, topikoei lotuta dagoen mitologia oso bat eratu da (prozesu askatzailea dela, nor bere baitan biltzen dela barneratzeko prozesua dela); eta, neurri batean, mitologia horren ondorioz, unibertso artistikoak halako jarrera amoreemailea du euskarriarekiko. Serie honetan eta beste batzuetan, pintura-arloak aukera ematen du arteak jardute subjektibo gisa dituen mugak azaltzeko. Gauza guztiei zentzuen nolabaiteko ilusioa eman ahal izateko, barruan eta kanpoan kokatu beharra dago, pinturaren mitoak (bestalde, pinturaren osagaiak ere badirenak) zalantzan jarri behar dira eta amore eman behar da haien aurrean.