Hondakinen ekoizlea eta edukitzailea

Hondakinen ekoizlea da bere jardueran hondakinak sortzen dituen pertsona edo enpresa, baita hondakinak nahasten edo aldatzen dituena ere.
Hondakinen edukitzailea da hondakinak bere esku dituen pertsona, nahiz eta ez dituen berak sortu. Adibidez, abandonatutako zaborra dagoen lursail baten jabea.

Ekoizleak edo edukitzaileak ziurtatu behar du bere hondakinak behar bezala kudeatzen direla. Hiru modutan egin dezake:

Hondakinak bere kabuz tratatzea, baimenik izanez gero.
Kudeatzaile baimendu edo negoziatzaile erregistratu bati enkargatzea.
Erregistratutako erakunde publiko edo pribatu bati entregatzea, gizarte-ekonomiako erakundeak barne.

Betebehar horiek agirien bidez frogatu behar dira.

Erantzukizuna tratamendu osoa behar bezala dokumentatuta geratzen denean amaitzen da, honela:

hondakinak lekualdatzeari buruzko agirien bidez
azken tratamendua egin duen instalazioaren ziurtagiri edo erantzukizunpeko adierazpen baten bidez (hala badagokio).

Identifikazio aurretikoa: Hondakinak entregatu aurretik, behar bezala identifikatu behar dira. Hondakin arriskutsuen kasuan, haien arriskugarritasun-ezaugarriak zehaztu behar dira.
Jatorrian bereiztea: Etxeko hondakinak jatorrian bereizi behar dira eta tokiko erakundeek ezarritakoaren arabera entregatu.

Hondakinak gune seguru eta seinaleztatuetan gorde behar dira.
Arriskutsuak diren hondakinak eguralditik babestuta eta isurketak saihesteko sistemekin egon behar dira.
Nahasteko debekua:
- Hondakin arriskugabeak ez nahastea, balorizazioa zailtzen badu.
- Hondakin arriskutsuak ez nahastea edo diluitzea hondakin arriskutsuen beste kategoria batzuekin, ezta beste hondakin, substantzia edo material batzuekin ere.
Biltegiratze denbora mugatua da:
- Ez arriskutsuak: gehienez 2 urte berrerabiltzeko, 1 urte ezabatzeko.
- Arriskutsuak: gehienez 6 hilabete (beste 6 hilabetez luzatu daiteke arrazoi justifikatuekin).

Hondakin arriskutsuak dituzten ontziek etiketa argia, ikusteko modukoa, irakurtzeko modukoa eta iraunkorra izan behar dute, gutxienez gaztelaniaz.
Etiketak honako hauek izan behar ditu:
- Hondakinaren kodea eta deskribapena.
- Arriskugarritasun-ezaugarrien kodea eta deskribapena.
- Ekoizlearen edo edukitzailearen datuak: izena, NIMA, posta-helbidea eta helbide elektronikoa, eta telefonoa.
- Hondakina utzi zen data.
- Arriskugarritasun-piktogramak, 1272/2008 Erregelamenduaren arabera.
Etiketak ontziari tinko itsatsita egon behar du. Aurreko etiketak badaude, baliogabetu egin behar dira, edukiari buruzko nahasketak saihesteko.
Etiketaren gutxieneko tamaina 10 × 10 cm-koa izan behar da.

Artxibo kronologikoa: Urtean hondakin ez-arriskutsuen 10 tona baino gehiago sortzen dituzten ekoizleentzat derrigorrezkoa. Ekoizpenari, kudeaketari, helmugari eta maiztasunari buruzko datuak jaso behar ditu.
Urteko memoria: hondakin arriskutsuen ekoizleek artxibo kronologikoan jasotako informazioaren laburpen-memoria bidaliko dute.

Hondakin arriskutsuen ekoizleek plan bat izan behar dute, sortzen dituzten hondakinen kopurua eta arriskugarritasuna murrizteko.
Plan horrek agintari eskudunentzat eskuragarri egon behar du.
Lau urtean behin, ekoizleak emaitzen berri eman behar dio ekoizpen-zentroa dagoen autonomia-erkidegoari.
Ez daude behartuta plan hau izatera:
- Urtean 10 tona baino gutxiago sortzen dituzten ekoizleak zentro bakoitzeko.
- Instalazio- eta mantentze-enpresak.
- EMAS ziurtagiria edo beste sistema baliokideren bat duten ekoizleak, baldin eta ingurumen-adierazpen baliozkotuan minimizazio-neurriak jasotzen badituzte.

Urtean hondakin arriskutsuen 10 tona baino gehiago sortzen badira, ekoizleak balizko kalteak estaltzen dituen aseguru edo finantza-berme bat izan behar du.

Azken aldaketako data: 2025/10/23