Kreonte eta Antigona. Izeba eta iloba. Estatuko ordezkaritza gorenari aurre egiten dion neska bat. Desoreka-une horretan gizakiak «bere buruari estu-estu eutsi behar dio», irmotasun osoz heldu behar dio bere nortasunari.
 
«Ez Antigonak ez Kreontek ezin dute amore eman euren funtsezko izatea faltsutu gabe. Biek dute arrazoia... Biek uste dute badutela. Biak temati nork bere diskurtsoa defendatuz. Gor muturretan... Gainerako emakumeak hunkituta daude «zeinen erraza den gizakia den baino gutxiago izatera bideratzea edo dena baino gehiago bihurtzea; izan ere, bi mugimendu horiek, bai bata eta bai bestea, hilgarriak dira bere identitaterako eta aurrerapenerako» egiaztatzen dutelako.