“Andrei Rublev” pieza eszenikoaren irratirako bertsioa. Pieza honetan soinu-espazioak oso paper garrantzitsua du: soinu-geruza guztiak sakon aztertzen dira eta Tarkovskyren eta bere ingurunearen zinemako musika eta audioak gehitzen dira.

Jatorrizko piezak, “Andrei Rublev una paniconografía”, Andrei Tarkovskyren 1966ko filma hartzen du abiapuntu eta izenburu bezala, non Andrei Rublev (1360-1427) ikono margolariak Erdi Aroko Errusian bidaia luze bat egiten duen Kremlineko Jasokundeko katedraleko freskoak koloreztatzeko.

Margolari bereziaren lanak, bere estilo ikonografiko bakarrarekin, ikuslearengan barne-inpaktua eta -bilketa eragiten ditu alderantzizko perspektiba erabiltzearen ondorioz, eta horrek artea errealitatearen erretratu gisa barik errealitateen arteko errealitate gisa aipatzen digu.

La Societat Doctor Alonso konpainiak, Tomas Aragayk (antzerkiko zuzendaria eta dramaturgoa) eta Sofía Asenciok (dantzaria eta koreografoa) zuzenduta, hizkuntza bat eraiki du, eta desplazamenduaren kontzeptuan funtsezko gakoetako bat aurkitu du. Bere lekutik, esparrutik edo espaziotik kanpo zerbait kokatzea, desplazamendu horrek nola aldatzen duen hizkuntza bai gramatika eratzaileari dagokionez, bai behatzaile batek egin dezakeen irakurketari dagokionez: desplazatu, zerbait argitzeko.

Desplazamendu-maniobra hori tresna eraginkorra da poesia-diskurtsoko espazioak sortzeko, errealitatea ulertzeko dugun estatus quoa zalantzan jartzeko.

Fitxa artistikoa