Egoitza-zentro sozialak desinstituzionalizazio-estrategiara egokitzeko, hainbat aldaketa eta eraldaketa egin behar dira egoitza horien espazio fisikoan, bertan bizi diren eta espazio horiek erabiltzen dituzten pertsonen egunerokotasunari eragiten baitiote.

Ikerketa honen helburua da muga arkitektonikoek zentro instituzionaletan bizi diren pertsona desgaituentzat duten eragina aztertzea. Horretarako, indukziozko analisi tematikoaren metodoa erabiltzen dugu Espainiako hiru zentrotako 45 pertsonari egindako 24 elkarrizketetan eta 2 talde fokaletan (profil profesional sanitarioak, teknikoak, erabiltzaileak eta senideak barne).

Emaitzak lau gai nagusitan antolatzen dira: 1) Eraikinaren kanporako erlazioa; 2) Instalazio zaharkituak eta mantentze-arazoak; 3) Ondoriozko segurtasunik ezak; eta 4) Antolamendu- eta egitura-irizpideak.

Azken batean, aztertutako zentroek gabezia larriak dituzte, eta gabezia horiek desgaitasuna duten eta zentro horietan bizi diren edo espazio horiek erabiltzen dituzten pertsonen autonomia mugatzen dute. Azterlan gehiago behar dira tipologiak, programa funtzionalak eta ebidentzietan oinarritutako diseinu-irizpideak sustatzeko, politika publikoekin lerrokatuta, dibertsitate funtzionala duten pertsonen autonomia eta independentzia sustatzeko.

Era berean, beharrezkoa da komunitatearekin eta gertuko inguruarekin harreman handiagoa sustatzea, eta diseinu ergonomikoagoa eta osasungarriagoa pertsona guztientzat, baita mota horretako hornidura eta ekipamenduetako langileentzat ere.

Egilea: Pozo, E., et al.

Argitaratzailea:  Desgaitasunaren Espainiako Aldizkaria

Argitalpen-urtea: 2024 

Orrialdeak: 19 or.

Hizkuntza: Gaztelania