Euskal zinemaren belaunaldi berri baten parte dira Maider Fernandez (Donostia, 1988) eta Jorge Moneo (Gasteiz, 1988). Dokumentalak sortuz hasi dute beren ibilbide artistikoa, baina ohiko forma eta kodeetatik urrun. Egunotan, Berlinale jaialdian izan dira, sortzaile gazteen filmak bultzatzea helburu duen Berlinale Talents programan.

Lehenik eta behin, zer proiektutan ari zarete orain lanean?

MAIDER FERNANDEZ: El médico cura Lourdesen giroturiko film bat da. Urtean behin, mediku talde europar bat bertan elkartu eta ahalegintzen da justifikazio zientifikoak topatzen, Lourdesen sendatu direnen kasuak ulertu eta miraririk izan ote den argitzeko. Hamar urteko jarraipena egiten diete gaixoei, eta, azalpen zientifikorik topatu ezean, Elizak hartzen du hori ebazteko ardura. Gogoeta egin nahi nuen, zenbateraino izan ote daitekeen zientzia ideologikoa, zerbait gure alde azaltzea komeni zaigunean. Ez da ohiko dokumentala izango; performance moduan jorratu nahi dut, formalki bestelako era batean. Erronka handia da.

JORGE MONEO: Almanaka hiriaren inguruko gogoeta bat da, hiria espazio gisara. Hiri bat oso kartoizkoa, zientzia fikzioaren egiturak eta klixeak erabiliko ditut. Gasteizko irudiekin egingo dut lan, baina ez du zertan Gasteiz izan, Europako edozein hiri baizik, arkitektura prozesuei erreparatuta. Azken urteetan, artxiboko irudi eta soinuetan murgildu naiz, eta film honek lan ildo berberari jarraitzea dakar, baina modu apurtzailean. Argazkigintzak pisu handia izango du; argazkia beti egon da egiaren kontzeptuari oso lotuta. Joera dugu pentsatzeko argazkietan ikusten duguna dela benetan gertaturikoa. Ideia hori apurtzeko erabili dut fikziozko egitura, ikusleari iruzur egiten dion narratzaile baten eskutik.

Nolakoa da Berlinale Talentsen egunerokoa?

M.F.: Gosaria da lehen hitzordua. Antolatzaileek eguneko plangintza azaltzen digute, alboan gonbidaturen bat dutelarik, izan zinema jaialdi bateko ordezkari bat, ekoizle bat, zuzendari bat, banketxe bat... Jarduerek egun osoa irauten dute, baina nik ez ditut oso hurbileko sentitzen; industriari loturikoak dira gehienak.

J.M.: Hitzaldi formatua nagusitzen da. Esertzea, eta azalpenak entzutea, ez horrenbeste gure proiektuari bueltak ematea.

Ba al dago zuen filmak garatzeko lantegirik?

M.F.: Bai, baina horretarako zure lana hautatu behar dute aurrez. Lehenik eskabide bat bidali behar duzu, zuzendari gisa. Hori egin eta onartu gintuzten; ostera ematen dizute aukera hiru mentoretzatan izena emateko: film laburra, dokumentala eta gidoia. Horretarako, beste eskabide bat bidali behar duzu zure proiektua zehaztuz, baina ez genuen pauso hori eman.