konpontzaile

iz. Tresnak-eta konpontzen dituen pertsona.

• konponbide
• konpondu, konpon, konpontzen
• konponduezin
• konponezin
• konponketa
• konpontzaile
• konpontze
• konposaketa
• konposatu 1, konposa, konposatzen
• konposatze
• konposizio