bihurkari

iz. eta izond. Bot. Euskarriren baten inguruan kiribilduta hazten den landare igokaria.

• bihurgarritasun
• bihurgune
• bihurgunetsu
• bihurka
• bihurkai
• bihurkari
• bihurkatu, bihurka, bihurkatzen
• bihurkatze
• bihurketa
• bihurkin
• bihurkor